Wild is the wind.

Kijk ik maak er geen geheim van: ik ben verslingerd aan ongeveer elke versie van 'Wild is the wind' (De versie onder dit bericht is van Chan Marshall, F.), de versie van Barbara 'ik zit al vijftig jaar in mijn menopauze maar dat is niet erg want ik ben joods en beroemd' Streisand incluis. Maar in godsnaam, wat deze verrekte volidioot tijdens zijn symbolische uitbeelding van de ultieme verkrachting van alle muziek aan het denken was weet ik niet. Oké, de man is waarschijnlijk een beetje koekenbak, en dan is het bon ton om dat te relativeren en hem rustig achter zijn rug om te bespotten. Sorry, geen zin in.

Feel da vibe sista (or brother)

Het nieuwe accessoire voor Ipod heet Ohmibod en eigenlijk zou de foto al voor zichzelf moeten spreken. Het nieuwste 'foefje' voor de Ipod kost 69, swozzantnuf voor de Nederlanders, dollar in de VS en het reageert op de trillingen en vibes van de muziek die je speelt. Onze prognose: een totale revival van de hardcore-glorie van weleer, maar deze keer zonder bombers en kale koppen. Nu rest nog de vraag of het apparaat wel 160 beats per minuut aan kan.

Een zeer bevooroordeeld brein.

Wetenschappers van Harvard University hebben enige evidentie gevonden voor de locatie van vooroordelen in het brein, zo meldt Scientific American deze week. Bij het afnemen van speciale vragenlijsten bekeken de onderzoekers met een speciaal soort MRI de Mediale Prefrontale Cortex (of mPFC, zie illustratie) en kwamen tot een opmerkelijk resultaat. Naar gelang er vooroordelen in het spel zijn vertoont dan wel het ventrale dan wel het dorsale deel van de mPFC een verhoogde activiteit. Met andere woorden: wanneer een student in het experiment dacht dat hij (zogenaamde mentaliserende) vragen kreeg over een lid van zijn eigen socioculturele groep schatte hij de situatie in met een ander deel van zijn brein dan wanneer hij vragen kreeg over een lid van een andere groep (met name conservatieve christenstudenten uit de biblebelt). Dit onderzoek kan een belangrijke stap zijn naar het beter begrijpen en aanpakken van vooroordelen in onze getroubleerde samenleving.
Link

Wie de fruit is Hannah Montana?

Dan probeert een mens op zijn gemak en zonder irritatie de rolling stone te lezen, in de veronderstelling dat hij zo te weten zal komen wat er ons te wachten staat op muzikaal gebied, kruipt er plots een zeer irritante berichtenherhalinng in zijn blikveld. Nog geen vijf berichten ver, en al twee meldingen van Hannah Montana. De nieuwe film van de, mij onbekende, Montana heeft deze week 29 miljoen dollar binnengehaald in de box office in de$ VS. Daarmee struikelt ze meteen binnen op nummer één, ver boven de nummer twee, het horrorgedrocht 'The eye' met Jessica Alba. Maar wie de fruit is Hannah Montana? Na enig vlug gewiki blijkt dat Hannah Montana een in 2006 gelanceerde sitcom van het disneykanaal is. Sinds september 2007 is het gedoe ook op VT4 te zien. Het programma richt zich op vrouweljke kinderen (de zogenaamde 'meisjes') tussen 3 en ongeveer 12 jaar. Het speelt gretig in op de welhaast collectieve droom van de gibbertjes om een star te worden, en het programma zit vol muziek, dans en star participition. Het hoofdpersonage leidt namelijk een dubbelleven: gewoon kind op school overdag en superstar des avonds. Komt dat tegen! Wij, voor de gelegenheid in plurale modestiae, zullen maar niet trachten een boompje op te zetten over de globale uitzuiging van het kind als marketingproduct. Maar het hoeft niet gezegd dat menig volwassene weer zeer geërgerd kan zijn wanneer hij door zijn peuter, kleuter, kind of prepuber meegetroond wordt naar de cinema voor anderhalf uur vermaakt vol obvious messagery, makkelijke grapjes en een melige moraal met geen greintje waarheid behalve voor protestantse hardliners uit de negentiende eeuw. Klik zeker eens op de link voor de nodige irritatie: een video van een screening voor het Hannah Montana programma in New York. Damn brats.

Regionalistische reflexen en tribale pomo.

Wouter Beke, Christen-democraat en parttime dikke zaag, viel Joëlle Milquet vandaag in de Standaard frontaal aan. De officiële titel van Milquet is Cdh-voorzitter, maar ze is in Vlaanderen toch vooral bekend als 'Madame Non'. Beke beschuldigt Milquet ervan om uitgesproken regionalistische reflexen te hebben. Zij zou alleen voor België zijn omdat de financiële lasten voor de deelstaat Wallonië dan kleiner zijn. Regionalistische reflexen, dat komt een klein plattelandsjonk zoals mezelf zeer bekend voor.


Tot mijn studententijd woonde ik in de kunstmatige gemeente Groot-Hamme. Groot-Hamme bestond, en bestaat, uit de gemeenten Hamme, Zogge, Moerzeke, Kastel en Sint-Anna. Het hoeft waarschijnlijk niet gezegd dat de meer conservatief ingestelde Hammenaren, zo'n 95 percentiel van de gehele bevolking, deze fusionering nooit volledig aanvaard hebben. Vooral tussen Moerzeke en Hamme, de twee grootste deelgemeenten, heerst een rivaliteit die teruggaat tot de middeleeuwen. In de vroegere eeuwen keken de heren van Moerzeke vanuit hun kasteel in Moerzeke erg neer op de achtergestelde landbouwers van Hamme. Nu de Hammenaren, na eeuwen van achterstand, eindelijk in een bevoorrechte bestuurlijke, financiële en educatieve positie terechtgekomen zijn, is de rivaliteit ontaard in een regelrechte koude oorlog. Dat wordt ook weerspiegeld in de vlag van Hamme-Moerzeke, het blauwe van Hamme haakt zich in lineaire oppositie vast aan het groene van Moerzeke en vice versa.


Dat leidde, ook toen ik een pubertje met puistjes tot op mijn kont toe was, weleens tot een gespannen situatie. Ik weet nog goed hoe Hammenaren en Moerzekenaren het neutrale gebied Dendermonde, de meest nabije stad, uitkozen om daar hun vetes te gaan uitvechten, tot zeer groot ongenoegen van de plaatselijke ordediensten.

Belangwekkender en ook tekenender is wellicht het feit dat Hamme, door de stemmen van het conservatieve platteland dat de kern omringt, al sinds mensenheugenis door christen-democraten bestuurd wordt. Dat is een feit waar heel veel Hammenaren niet zo tevreden over zijn.

Nochtans, nog nooit hoorde ik hier in Hamme, of in Moerzeke for that matter, stemmen rijzen die een splitsing voorstelden. De oude rivaliteit kan dan ook het best gezien worden als een vehikel voor de eigen culturele identiteit. Dat jonge mensen in deze tijd van algemene vervaging van ethische, morele, sociale en culturele zekerheden aan zo'n vehikel vastklampen is zeer logisch te noemen. Maar het vehikel zal nooit een stormram voor verandering worden, want stiekem houdt iedereen wel een beetje van dat groot-Hamme. En als er dan eens een gemengd Moerzeeks-Hams huwelijk komt is iedereen eigenlijk blij, hoewel de wat bitse grapjes een heel leven voortduren. Humor is altijd de vrolijke gezel van de blijmoedige aanvaarding van verschillen, en daardoor de basis van tolerantie.

Oninteressante schrijversstaking dicht bij oninteressante ontknoping.

Driewerf hoera! De schrijvers en scenaristen in Hollywood komen na de maandenlange staking dicht bij een akkoord. Dat wil zeggen dat we binnenkort misschien weer gloednieuwe dolgeïnspireerde afleveringen van klasseshows als de Gilmore girls, One tree hill, My name is earl, Two and a half men en nog veel veel meer kunnen zien. Excuseert u me dat ik nog net even niet in mijn broek schijt van enthousiasme. Maar het liep ook wel de spuigaten uit met de behandeling van de schrijvers. In de volgende reportage wordt duidelijk dat sommigen onder hen ocharme 60.000 dollar per jaar verdienden. Daar koop je niet eens een nieuwe Maserati Granturismo (kostprijs 150 ton)voor! Moeten de schrijvers die ons zoveel geweldig vermaak van een bijna Proustiaans niveau geven soms met een mitsubishi carisma rijden? For shame, Hollywood, for shame!

Harry de croco.

Hij heet de Montealtosuchus Arrudacamposi, maar zijn vrienden noemen hem gewoon Harry. In Brazilïe is afgelopen donderdag een fossiel gevonden dat de missing link zou kunnen vormen tussen de dinosauruskrokodillen, zoals de sarcosuchus (foto), en morderne krokodillen. De zogenaamde 'missing links', of correcter overgangsfossielen, zijn zeer belangrijk in het publieke debat over Evolutionisme en Darwinisme omdat aanhangers van Creationisme en Intelligent Design weleens het argument gebruiken dat er geen fossielen werden gevonden met half-afgemaakte functionele eigenschappen. Dat is ook zo, maar de overgangsfossielen demonstreren duidelijk dat er een evolutionaire lijn te trekken valt tussen verschillende soorten. Deze vondst is dan ook een beetje als je ouders betrappen tijdens de liefdesdaad: een tentoonstelling van oeroude krachten aan het werk, bevroren in de tijd.

Link